Verkfallsvofan

Vofa er komin á kreik á Íslandi. Vofa sem ekki hefur mikið látið á sér kræla á undanförnu, verkfallsvofan er farin að valda usla á suðvesturhorninu og kann að láta til sín taka víðar áður en yfir líkur. Spurningin er þó þessi, þurfum við endilega að láta þessa vofu læðast um þjóðfélagið, getum við ekki öll verið samtaka um að ráða niðurlögum hennar. Sú spurning vaknar hvort það sé siðferðilega rétt að stunda þennan massatúrisma sem byggir á miklu á austurevrópsku láglauna vinnuafli. Einkennilegt er að það skuli vera 40 hótel starfandi á höfuðborgarsvæðinu og öll þykjast tapa, hvers vegna eru þau þá að standa í þessum taprekstri, afhverju ekki að snúa sér að einhverju ábatasamra. Manni finnst þó ekki rétt að vera að halda uppi atvinnurekstri sem ekki getur borgað mannsæmandi laun. Stundum dettur manni næstum í hug hvort ekki væri rétt að verkalýðshreyfingin gerði þá kröfu að laun yrðu greidd í evrum, svo ekki verði hægt að taka þau aftur með einni gengisfellingu eftir samninga, eða jafnvel fyrir þá. Afhverju ekki að reyna að ráðast að rótum þessa okursamfélags sem meirað segja græðir á veikindum fólks og fötlun. Þar sem menn byggja pálmatré en ekki dvalarheimili.